all about etc.

เพราะอะไร

พอมันอยู่กันไปนานๆ คบกันไปนานๆ
มันเป็นความหวานที่หายไป หรือเป็นความรักที่น้อยลงกัน

หรือเพราะระยะทาง หรือเพราะความห่างไกล
หรือเพราะอะไรๆ ที่ทำให้เรารูสึก..เหงา...
หรือเป็นเพราะเราเองที่หวั่นไหว
เป็นเพราะเราเองที่คิดมากไป

กันลืม

มาบันทึกไว้ก่อน กลัวว่าขึ้นเดือนใหม่ ละจะไม่มีบันทึก
ช่วงที่ผ่านมา โดยรวมจัดว่าแย่ทีเดียวสำหรับชีวิต
วันที่ 6 กันยา เป็นวันครบรอบ 100 วันตายอาม่า
เราตื่นแต่เช้า อาบน้ำแต่งตัวเพื่อรอเวลาจะไปทำบุญ
แต่ก้มาเจอคนเกรียนๆ กากๆ ทำกริยาต่ำๆ ใส่
สุดท้ายเลยไม่ได้ไป (เสียใจที่ไม่ได้ไป)

เหตุการณ์เช้านั้นทำให้ได้คิดว่า ทำไมกรูต้องทน
จัดแจงหาที่อยู่ใหม่ แต่ลูกสาวไม่อยากไป
เราได้แต่กลืนก้อนน้ำตา ก้มหน้าอยู่ในบ้านหลังนั้นต่อไป

มองมุมดีๆ ก้น้ำหนักลดลง 2 โลเลย ภายในไม่ถึงเดือน
เราเหนื่อยเหอะ เราหมดใจ เราไม่อยากทำอะไรแล้ว
อยากหนีไปให้ไกลที่สุด ไปในที่ๆ ไม่มีคนใจร้าย
จะมีมั้ยล่ะ ในโลกเบี้ยวๆ ใบนี้

ในความโชคร้ายยังมีความโชคดี
เรายังมีผู้ชายใจดีคอยอยู่ข้างเราเสมอ
เรายังมีลูกสาวแสนดี คอยมากอดเราอยู่
เรายังมีญาติที่คอยถามไถ่ ห่วงหาเราบ้าง

คงต้องสู้ต่อ
คงต้องฝืนต่อ
คงต้องเปนแบบนี้ต่อ
ถึงแม้จะเหนื่อยแสนเหนื่อย

ETC fc

ETC the great

ก่อนหน้านี้ ประมาณกี่ปีจำไม่ได้ จำได้แต่ว่าไปดูคอนเสิร์ตวงอีทีซี

ตอนนั้นไม่รุจักใคร หรืออะไรทั้งนั้น เคยฟังเพลงของวงเนี้ยผ่านวิทยุ

ละบังเอิญไปทานข้าวละร้านนั้นมีวงเนี้ยมาพอดี บอกตรงๆ ไม่มีค.รุสึกใดๆ

เลยกับวงนี้ แต่พอฟังตั้งแต่ต้นจนจบปุ๊บ ตามหาซื้ออัลบั้มย้อนหลังทันที

เพราะรุสึกว่าในวงการเพลงปัจจุบัน หานักดนตรีที่เป็นนักดนตรีโดยสายเลือด

ได้น้อยมาก ส่วนใหญ่เป็นในลักษณะเอาใจกลุ่มวัยรุ่น หรือขายรูปลักษณ์ภายนอกมากกว่า

จากกาลครั้งนั้น มาถึงตอนนี้

กลายเป็นแฟนคลับของวงนี้ไปเกือบเต็มตัว

ที่ยังไม่เต็มเพราะไม่ได้ตามทุกงานเหมือนคนอื่นๆ

แพ่มมาแยะ ไปดูรูปดีก่า ส่วนใหญ่ก้รูปกะพี่ๆ น้องๆ แฟนคลับ

น่ารัก นิสัยดีทุกคนเลยค่ะ

จบบันทึกหน้านี้ด้วยรูปอิป้ากับนักร้องนำ

ETC fever...

มาบันทึกความเกรียนของหมอหมา ไร้จรรยาบรรณและสมองหน่อยเหอะว่ะ
คือ ..คุณเรียนมาตั้ง 6 ปี มีคำนำหน้าว่านายสัตวแพทย์
แต่พอล/ค อุ้มหมาพุดเดิ้ลเข้ามาบอกว่าเนี่ยมันท้อง ละก้เกร็ง
ทำท่าเหมือนจะเบ่ง แต่มันไม่มีแรง ลุกไม่ไหวไม่กินอะไรมา 2 วันแล้ว

ไม่คิด ไม่วินิจฉัย ไม่ใช้อะไรที่เคยเรียนมามาประกอบการพิจารณาเลย
บอกผู้ช่วยเตรียมห้องผ่าตัด ซึ่งโชคดีของแม่หมาและลูกๆ ที่มีหมอใหญ่
อยู่ตรงนั้นด้วย หมอใหญ่รีบห้ามว่าอย่าเพิ่งผ่า เพราะผ่าไปตายทั้งแม่ทั้งลูกแน่ๆ
และอธิบายว่า อาการแบบนี้เป็นไข้น้ำนมหรือhypocalcimia
ซึ่งปกติจะเกิดกับหมาแรกคลอดเป็นส่วนใหญ่ แต่กรณีนี้คาดว่าเป็นเพราะแม่หมา
ซึ่งเป็นพุดเดิ้ลตัวเล็ก และมีลูกในครอกจำนวนมาก ลูกๆ ต้องมีการดึงเอาแคลเซียม
และสารอาหารจากแม่เพื่อไปสร้างอวัยวะ ทำให้แม่เกิดอาการขาดแคลเซียมกะทันหัน

หมอใหญ่สั่งให้ฉีดแคลเซียม+ให้น้ำเกลือ และอยู่ต่อที่รพ. จนถึงวันที่ออกจากรพ.
เจ้าพุดเดิ้ลก้ยังไม่คลอด แสดงว่าถ้าตอนนั้นตัดสินใจผ่าไปก้ไม่มีทางรอด
เป็นหมอแต่ไม่วินิจฉัยเลย อาศัยจากการฟังอาการของเคส
ถามจริงเหอะ เรียนไปทำห่าอะไรวะ ไม่ต้องเรียนหรอก ไปเดินให้คนจูงจมูกไถนาดีกว่า

เบื่อการเมือง

ตั้งใจว่าจะบันทึกทุกวัน ว่าไปทำอะไร คิดยังไง ในแต่ละช่วงเวลา

แต่แอบงงนิดนึงว่า บลอคมันลงวันที่ช้าไป 1 วันรึไง

วันนี้ก้ใช้ชีวิตเหมือนเดิม

ตื่น ตี5.30 อาบน้ำแต่งหน้า ลงไปอุ่นข้าวให้ลูก

ออกจากบ้าน6.15 นั่งฟังวิทยุอยู่บนรถ

ก้มีแต่เรื่องการเมือง ทะเลาะกันเหมือนเดิม

ต่อมาก้เรื่องตลาดคลองเตย ก้ทะเลาะกันอีก

อะไรกันนักหนาวะ คนประเทศนี้มันจะรักกันมั่งไม่เปนรึไงวะ

ตะก่อนอยู่กันมายังไงวะ คนมีน้ำใจต่อกัน รักกัน

เอื้อเฟื้อต่อกัน มันอยู่กันมายังไงวะ

ทำไมแค่นักการเมืองบางกลุ่ม ทำให้เกิดอะไรขึ้น

กับบ้านนี้เมืองนี้ เล่นกีฬาสีกัน

คนมีเงิน มีสีเท่านั้นที่มีสิทธิมีเสียง

เกิดจากไหนกันหรอคะ

สุดท้ายก้ตายห่า ฝังลงดินกันหมดแหละค่ะ

4 พันโครงการในพระราชดำริ มันไม่ช่วยให้คนไทย

มีสำนึกที่ดี ที่รักชาติบ้านเกิดรึไง

ขนาดประเทศเพื่อนบ้าน หรือที่เล่ากันว่าโล้สำเภามาจากจีน

ก้เข้ามาพึ่งพระบารมีของปฐมกษัตริย์และในหลวงเราทั้งนั้น

ไอ่พวกไม่รักชาติ นี่พ่อแม่มันเคยอยู่ในประเทศที่เปนเมืองขึ้นรึไงวะ

งงว่ะค่ะ

ตั้งใจจะเล่าเรื่องส่วนตัว

ไปๆ มาๆ กลายเปนวีนแตกอีกแระ

ทำใจร่มๆ ไปกินหนมดีก่าเรา